Według mnie, właśnie ta płyta była wydarzeniem numer jeden w roku 2008 na zachodniej scenie. 10 świetnych kapel, plus wspólny projekt pod nazwą Band of Brothers to coś, co sprawia, że cały czas wracam do tego krążka. Składankę rozpoczął Daily Broken Dream (ex Race Riot), niemiecki zespół prezentujący typową dla tego lądu szkołę HC. Tak jak każda z kapel, zaprezentowali dwa utwory, w tym świetny „XXX”, jak łatwo się domyślić traktujący o Straight Edge. Zaraz po nich, jedna z (...) Czytaj dalej...

„Nowy Porządek” to zin światopoglądowy ukraińskich autonomicznych nacjonalistów związanych między innymi z serwisem REAKTOR (www.reactor.org.ua). Pierwszy numer, który trzymam właśnie w rękach, ukazał się w maju. Na pierwszy rzut oka zin prezentuje się dość profesjonalnie – 32 strony w okładce z błyszczącego papieru, estetyczna i wcale nie uboga czarno-szaro-biała oprawa graficzna. Wszystkie teksty w zinie są, co dość oczywiste, po ukraińsku. W numerze znajdziemy artykuły między innymi o: kulturowej kontrrewolucji, inspirującej historii niemieckich Freie Nationalisten, Straight Edge, socjalności (...) Czytaj dalej...

Idea i ruch narodowych bolszewików interesuje (interesuje nie znaczy fascynuje) mnie już od dłuższego czasu. Skąd bierze się moje zainteresowanie tym ruchem? A stąd, że mało która wizja polityczna jest tak bardzo napełniona paradoksami i -w teorii- wykluczającymi się przeciwieństwami. Ruch ten jest bardzo słabo znany w Polsce, zaś w polskojęzycznych mediach usłyszeć o nich można jedynie przy okazji 1 maja, bądź 4 listopada (rosyjskiego Dnia Jedności Narodowej) – w obydwu przypadkach każda ze stacji ma problem z określeniem tej (...) Czytaj dalej...

Marginal vol. 1 to jedna z trzech najlepszych jak dotąd płyt rosyjskiej grupy Kiborg (czyli Cyborg, dość nietypowa nazwa jak na kapelę WP/NS). Zaprezentowany na niej styl to rytmiczny hardcore/metalcore z charakterystycznym chrapliwym wokalem. Znajdą się też wolniejsze, wręcz balladowe akcenty, jak np. „Perun’s sons”. Stylistyka utworów jest mocno zróżnicowana, jak na ten gatunek – od półtoraminutowych, szybkich i nieskomplikowanych „Black sun” czy „Revenge” do „Luftwaffe pilot”, utworu skomplikowanego, ciekawie zaaranżowanego, ze zmianami tempa, oraz (...) Czytaj dalej...

Wydany w 2006 roku Black bloc n’ roll to pierwszy album Titanii po zmianie wizerunku i tematyki utworów. Z topornego, ubiegłowiecznego filogermanizmu zrodził się naprawdę dobry muzycznie projekt, stylistycznie nawiązujący w tekstach do profilu ideowego co nowej fali europejskich nacjonalizmów. Niestety nie władam szwedzkim na tyle, aby dogłębnie zanalizować teksty (wszystkie są po szwedzku), jednak tytuły nie dają wiele do myślenia: widząc „Rock mot demokrati”, „Krossa kapital”, „Black bloc n’ roll” od razu wiemy czego (...) Czytaj dalej...

Pierwszy raz zetknąłem się z tym zespołem na składance „Hardcore until the end”, na której zaprezentowali dwa utwory. Niedawno w ręce wpadł mi ich pełny album zatytułowany „The reality hurts” i tylko potwierdził on moje przypuszczenia, co do stylu i umiejętności tej kapeli. Reprezentują nową falę h8c w stylu Path of Resistance i moim zdaniem znacznie przewyższają ten zespół. Ich główną zaletą jest to, że na wokalu udziela się dwóch ludzi, co w ich zestawieniu brzmi naprawdę nieźle. (...) Czytaj dalej...